گاو می‌بیند صدایش می‌کند «جوجو»؛ سگ می‌بیند صدایش می‌کند «جوجو»؛ خرگوش می‌بیند صدایش می‌کند «جوجو»؛ خودِ جوجه یا گنجشک را هم که می‌بیند به آن می‌گوید «جوجو»! چون ندیده است! در کل دو سه سالی که از خدا گرفته، تنها حیوانی که از نزدیک و خارج از کارتون و فیلم دیده و از کنارش رد […]
گاو می‌بیند صدایش می‌کند «جوجو»؛ سگ می‌بیند صدایش می‌کند «جوجو»؛ خرگوش می‌بیند صدایش می‌کند «جوجو»؛ خودِ جوجه یا گنجشک را هم که می‌بیند به آن می‌گوید «جوجو»! چون ندیده است! در کل دو سه سالی که از خدا گرفته، تنها حیوانی که از نزدیک و خارج از کارتون و فیلم دیده و از کنارش رد شده، گربه است که آن را هم نمی تواند لمس کند و داشته باشد. از بین این همه موجود، اسم چندتایی را فقط می داند که آن هم به لطف کتاب و رادیو و تلویزیون است. اگر از نزدیک ببیندشان هم می ترسد و طرفش نمی رود و این ترس گاهی تا بزرگسالی ادامه پیدا می کند.
گذشت آن زمانی که هر خانواده گوشه حیاط خانه اش یک قفس درست می کرد و توی همین قفس کوچک چندتا مرغ و خروس یا اردک و کبوتر می انداخت و بهشان رسیدگی می کرد. حتی دیگر سنت قدیمی خرید جوجه های رنگی و جوجه اردک و خرگوش هم که با آمدن فصل تابستان رواج پیدا می کرد، ورافتاده و الان، در آپارتمان های اندازه قوطی کبریت، کمتر از این حیوانات بی ضرر خانگی پیدا می شود؛ حیواناتی که یک روز همه چیز کودکان بودند و بازی با آن ها و غذا دادن بهشان و ضبط و ربط کردنشان، همه رویا و دنیای کودک می شد …
برخی کودکان و نوجوانان علاقه فراوانی به نگهداری از حیوانات خانگی از خود نشان می دهند و به صورت مدام تقاضای این را دارند که والدین حیوان مورد علاقه شان را تهیه کنند و گاها مسئله نگهداری حیوان در منزل مخصوصاً در خانواده های ایرانی با وجود برخی تعصبات سنتی و رعایت مسائل مذهبی و بهداشتی اکثراً به جدالی بین والدین و فرزندانشان تبدیل می شود. رشد زندگی آپارتمان نشینی و تغییر سبک زندگی باعث شده تا خانواده ها رغبت کمتری به نگهداری حیوان داشته باشند.
این که این اتفاق چقدر خوب است و چه قدر نامبارک، چیزی است که مورد بحث کارشناسان روان شناسی و جامعه شناسی است. گذشته از اینکه سبک همبازی شدن با حیوانات خانگی، در رشد مهارت های زندگی کودک مفید است و با این کار، مهارت های پدرانه و مادرانه او تقویت می شود. تا جایی که کودکان در این موقعیت یاد می گیرند تا از حیوانات مراقبت کرده و مسئولیت نگهداری از آن ها را به عهده بگیرند.
والدین در مقام الگوهای رفتاری کودکان باید توجهی جدی به رفتار خود با حیوانات داشته باشند و در صورت مشاهده هرگونه حیوان‌آزاری از سوی کودک، با اتخاذ رفتارهای مثبت جایگزین مانند نوازش و غذا دادن به حیوان، کودک را به طور غیر مستقیم متوجه اشتباه خود کنند. والدین باید از هر نوع گفتار و رفتاری که مشوق حیوان آزاری در کودکان باشد اکیداً خودداری کنند، چرا که می‌تواند زمینه‌ساز رفتارهای ضد اجتماعی و مجرمانه در بزرگسالی شود.