به نظرم عشق خوبه ،عشق دو طرفه روز به روز بیشتر می شه ،عشق به مرور زمان اگه بشه دوست داشتن خوب صد در صد بیشتر می شه ،ولی عشق اگه کم کم به سمت نفرت بره دوست داشتن و وابستگی کم می کنه
کلا کسی که عاشقه ،وابستگی داره
به نظرم کسی که وابستس حتما نوع وابستگیشو باید پیدا کنه جسمی ،جنسی ،روحی و ...اگه با تمام وجودش روح و جسم وابستس حتما عاشقه که فقط طرفو می بینه و این وابستگی زیاد ،بیشتر دو طرفه ،دوست داشتنو زیاد می کنه روز به روز فرد عاشق تر
ولی اگه طرف واسه عادت وابستس خوب اون دیگه نوعی اعتیاده که خوب و بد داره نسبت به همسر
به نظرم بهتره وابستگیو با دوست داشتن بسنجیم
چون عشق به نظرم تا حدودی ثابت تره نسبت به دوست داشتن و وابستگی
آدم عاشق می شه ،به مرور زمان همون عاشق
ولی دوست داشتن با زمان خیلی بیشتر می شه
دوست داشتن چون با زمانه پایدارتره
وابستگی هم اگه از روی دوست داشتن باشه چون با زمان بیشتر می شه پس باهم رابطه دارن
از طرفی عشق وابستگی زیاد نمیاره اون دوست داشتنی که همه جانبه روحی و جسمی وابستگی میاره
وابستگی مادی و جسمی اگه همراه وابستگی روحی و عاطفی نباشه ،خوب به نظرم ربطی به عشق و دوست داشتن نداره،
عشقی خوبه ،وابستگی خوبه که کل وجود ادمیو همراهش کنه حس شور تو جسم و روان آدم بزاره