تبدیل شدن انسان به سگ

به گزارش سرویس قاب نقره برنا، در گذشته برخی از مردم اعتقاد به موضوعی داشتند که آن را مسخ شدن می‌نامیدند و آن را پدیده‌ای می‌دانستند که انسانها به یکباره توسط برخی از نیروهای ماورا تبدیل به حیوانات می‌شدند. شهید مطهری با تایید این مطلب و عقیده مردم ، آن را واقعی می‌داند که اسلام آن را تایید کرده است اما در این میان تفاوتی اساسی میان معنی مسخ شدن وجود دارد. آنچه در ادامه می‌خوانید نظر ایشان درباره این موضوع است.

مسئله مسخ شدن خیلی مهم است. مسخ یعنی چه؟ شنیده‌‏اید كه می‏‌گویند در میان امم سالفه مردمی بودند كه در اثر اینكه مرتكب گناهان زیاد شدند، مورد نفرین پیغمبر زمان خود واقع، و مسخ شدند، یعنی به یك حیوان تبدیل‏ شدند، مثلا به میمون، گرگ، خرس و یا حیوانات دیگر. این را " مسخ‏ " می‏‌گویند.

حال، این مسخ به چه صورت است؟ آیا "انسانها مسخ شدند". یعنی واقعا حیوان شدند؟ توضیحش را عرض می‏‌كنم: یك مطلب مسلم‏ است و آن این است كه انسان اگر فرضا از نظر جسمی مسخ نشود تبدیل به‏ یك حیوان نشود به طور یقین از نظر روحی و معنوی ممكن است مسخ شود تبدیل‏ به یك حیوان شود و بلكه تبدیل به نوعی حیوان شود كه در عالم، حیوانی به‏ آن بدی و كثافت وجود نداشته باشد.

قرآن از «بل هم اضل» سخن می‏‌گوید، یعنی از مردمی كه از چهارپا هم پست‏تر هستند. مگر می‏‌شود انسان واقعا از نظر روحی تبدیل به یك حیوان‏ شود؟ بله، چون شخصیت انسان به خصائص اخلاقی و روانی اوست. اگر خصائص اخلاقی و روانی یك انسان، خصائص و اخلاقی یك درنده بود، خصائص و اخلاقی یك بهیمه بود، او واقعا مسخ شده است، یعنی روحش‏ حقیقتا مسخ و تبدیل به یك حیوان شده است. جسم خوك با روح آن تناسب‏ دارد و انسان ممكن است تمام خصلت‌هایش خصلت‌های خوك باشد. اگر انسانی‏ اینگونه باشد، از انسانیت منسلخ شده و در معنی و باطن و نزد چشم‏ حقیقت‏‌بین و در ملكوت، واقعا یك خوك است و غیر از این چیزی نیست. پس انسان معیوب، گاهی به مرحله انسان مسخ شده می‏‌رسد. ما اینها را كمتر می‏‌شنویم و شاید بعضی خیال كنند اینها مجاز است و دیرتر باورشان‏ بیاید، ولی حقیقت است.

شخصی می‏‌گوید: با امام زین‌‏العابدین (ع) در صحرای عرفات بودیم. از آن بالا كه نگاه كردم، دیدم صحرا از حاجی موج می‏‌زند. به امام عرض كردم‏: ما اكثر الحجیج. الحمد لله چقدر امسال حاجی زیاد است. امام فرمود: « ما اكثر الضجیج و اقل الحجیج » " چقدر فریاد زیاد است و چقدر حاجی كم است. آن شخص می‏‌گوید من نمی‏‌دانم امام چه كرد و چه بینشی به من‏ داد و چه چشمی را در من بینا كرد كه وقتی به من گفت حالا نگاه كن، دیدم‏ صحرایی است پر از حیوان، یك باغ وحش‏ كامل كه فقط یك عده انسان هم در لابلای این حیوانها دارند حركت می‏‌كنند. فرمود: حالا می‏‌بینی؟ باطن قضیه‏ این است.

از نظر اهل باطن و اهل معنی، این مسئله، امری به واضحی این‏ چراغهاست، حال اگر ذهن متجدد ماب بعضی از ما نمی‏‌خواهد قبول كند، اشتباه می‏‌كنیم. در زمان خود ما افرادی بوده و هستند كه می‏‌توانند حقیقت‏ انسانها را درك كنند و ببینند. انسانی كه مانند یك بهیمه و چهارپا جز خوردن و خوابیدن و جز عمل جنسی‏ فكر دیگری ندارد و فقط در فكر این است كه بخورد و بخوابد و لذت‏ جنسی ببرد، اصلا روحش یك چهارپاست و غیر از این چیزی نیست. واقعا باطن چنین انسانی مسخ شده است، فطرتش مسخ شده است، یعنی خصلتهای‏ انسانی كه درباره آن توضیح خواهیم داد و انسانیت، به كلی از او گرفته‏ شده است و به جای آنها خودش برای خودش خصلتهای حیوانی و خصلتهای‏ بهیمه‌‏ای و درندگی كسب كرده است.

در سوره مباركه نبأ می‏‌خوانیم: «یوم ینفخ فی الصور فتانون افواجا و فتحت السماء فكانت ابوابا و سیرت الجبال فكانت سرابا». در روز قیامت مردم گروه گروه مبعوث و محشور می‏‌شوند. مكرر در مكرر پیشوایان دین گفته‌‏اند كه فقط یك گروه از مردم به صورت انسان محشور می‏‌شوند. گروه‌هایی به صورت مورچگان، گروه‌هایی به صورت بوزینگان، گروه‌هایی به صورت عقرب ها، گروه‌هایی به صورت مارها و گروه‌هایی به صورت‏ پلنگ ها مبعوث می‏‌شوند. چرا ؟ مگر ممكن است خدا انسانی را بی‏‌جهت به‏ صورت آنها درآورد؟ آنكه در دنیا جز گزندگی كاری نداشته و تمام لذتش آزار رسانی است، به‏ صورت واقعی خودش كه عقرب است، محشور می‌‏شود، و آن كس كه در دنیا كاری جز میمون صفتی ندارد.

در قیامت قطعا به صورت یك میمون محشور می‏‌شود و كسی كه در دنیا مانند یك سگ است، به صورت یك سگ محشور می‏‌شود. « یحشر الناس علی نیاتهم » مردم در قیامت مطابق‏ منویات و مقاصد و خواسته‏‌ها و مطابق خصلتها و صفات واقعی‏شان محشور می‏‌شوند. شما در این دنیا چه هستید؟ چه می‏‌خواهید باشید؟ چه چیز را می‏خواهید؟ آیا خواسته‏‌های شما خواسته‏‌های یك انسان است یا خواسته‏‌های یك‏ درنده است؟ یا خواسته‏‌های شما خواسته‌‏های یك چرنده است؟ هر چه كه‏ خواسته شما باشد، شما همان هستید، و همان محشور می‏‌شوید كه هستید.

این است كه ما را از همه پرستشها، جز خداپرستی منع می‏‌كنند. هر چه را كه ما بپرستیم همان چیز می‏‌شویم. اگر پول پرست شویم، پول جزء ماهیت ما و جزء وجود ما می‌‏شود. این پول در قیامت، همان فلز گداخته است. قرآن‏ به این موجودهایی كه در دنیا، این فلز جزء وجودشان شده و غیر از پرستش‏ این فلز، كار دیگری نداشته‌‏اند، می‏‌گوید: « الذین یكنزون الذهب و الفضة و لا ینفقونها فی سبیل الله فبشرهم بعذاب الیم. یوم یحمی علیها فی‏ نارجهنم فتكوی بها جباههم و جنوبهم و ظهورهم هذا ما كنزتم لانفسكم ». همین پولها او را در آن دنیا داغ می‏كنند، آتشهای جهنم او هستند. این یكی از چیزهایی‏ است كه انسان را مسخ می‌‏كند.

من در این جلسه خواستم اجمالا مسئله انسان معیوب و انسان سالم را طرح‏ كرده باشم. انسان عقده‏‌دار، انسان معیوب است، انسانی كه یك ماده از مواد این عالم را پرستش می‏‌كند نه اینكه ماده‌‏ای را مورد استفاده قرار می‏‌دهد یك انسان معیوب و یك انسان مسخ شده است.

منبع: www.borna.news